آشیانه ی شیرین من، سلام

یک سال از دوستی مون میگذره و

تا الان چیزای متفاوتی رو تجربه کردیم

با هم خندیدیم

با هم گریه کردیم (اصلا هم ربطی به استیل ویت یو نداشت😭)

یه جوری میتونیم بگیم کاملا همدیگه رو میشناسیم

هیچوقت حس نمیکردم واقعا واسه کسی مهم باشم...

ولی شما بهم ثابت کردید این فکر اشتباه بود

تو این چند ماه واقعا حس تنهاییم کمتر شده

واقعا

و اینو مدیون شمام 

نمیدونم چرا منو به عنوان دوستتون انتخاب کردید چون...هیچوقت نتونستم براتون کامل باشم...هیچوقت ولی...

هیچکس نمیتونست مثل شما باهام بسازه 

الان که بلاخره حس میکنم منم جزوی از جمعتونم نمیخوام به چیز دیگه ای فکر کنم

فقط بیاید لذت ببریم 

بیاید عشق واقعی رو تجربه کنیم

تو این یه سال باقی مونده بیاید دوباره همه چیزو از نو بسازیم...

اگر تغییر کردیم بپذیریمش 

و نذاریم چیزی مارو از هم جدا کنه

باشه؟

من هیچوقت دلم نمیخواد باعث آزارتون باشم ولی بعضی وقتا نمیتونم خودمو کنترل کنم:) امیدوارم بتونم بازم همونجوری بخندونمتون اکلیلیتون کنم و باهاتون حرف بزنم

هیچوقت هیچوقت حس نکنید تنهایید باشه؟

اگه همه هم رفتن 

من با تموم وجودم پیشتونم 

هر وقت ناراحت بودید

من میام و بغلتون میکنم

من فقط میخوام خوشحال باشید

و آرام:)

هیچکس نمیتونه بهتر از شما برای من وجود داشته باشه. فقط همین.

 

تقدیم به تمام وجودم.